شرح جنایات اعراب به دستور مستقیم شخص (عمر بن خطاب) در ایران

در جنگ جولا غنیمت های بسیار به چنگ اعراب افتاد چندان که پیش از آن نیافته بودند و زنان و دختران بسیار نیز به اسرات گرفتند چندان که عمر از کثرت اسیران نگرانی در دل پدید آمد.کشتگان حولا را برخی بالغ بر صد هزار تن می نویسند.

در حمله به دهکده ی الیس هم مرز با قلمرو اعراب جاپان سالار دهکده راه را بر خالد ابن ولید بست جنگی سختی میان ایرانیان و اعراب در کنار رودی که بعدها به سبب همین جنگ به نام رود خون معروف گردید در گرفت.

در برابر مقاومت و سرسختی ایرانیان خالد نذر کرد چندان از ایرانی ها بکشم که خونشان بر رود روان گردد و چون پارسیان مغلوب شدند گروه گروه از اسیران را کنار رود می آوردند و کنار رود سر می بریدند و در آن آسیاب ها بود سه روز پیاپی با آب خون آلود گندم سپاه را که بالغ بر هجده هزار نفر بود آرد می کردند

کشتگان پارسیان در الیس بالغ بر هفتاد هزار نفر بودند

در جنگ نهاوند در سال 22 هجری ایرانیان مقاومت بسیار و اعراب خشونت بسیار نشان دادند.مقدسی می گوید دسته های ایرانی در آنجا چهارصد هزار تن بودند و از خود مقاومت بسیار نشان دادند و اعراب از ایشان چنان کشتند که خدا داند.

و از اموال و غنیمت ها چندین نصب اعراب گردید که در هیچ کتابی ذکر نشده است.

در فتح شوشتر مردم از آهن تیغ های تیز سه لبه ساخته بودند و در صحرا ریختند و اعراب متحیر گردیدند پس از فتحش شوشتر اعراب به قتل و غارت پرداختند و آنهایی را که از فرمان انها سر باز می زدند گردن زدند.

در فتح استخر مردم شهر قتل عام شدند و اعراب کشتاری بزرگ کردند.

رام هرمز نیز پس از جنگی سخت به تسخیر اعراب در آمد و سپاهیان اعراب بسیاری از مردم شهر را کشتند و زنان و کودکان بسیاری را برده ساختند و مال و متاع بسیاری را بدست آوردند.

در حمله به سیستان مردم مقاومت زیاد و اعراب خشونت زیاد از خود نشان دادند بطوری که ربیع ابن زیاد سردار عرب برای کاستن از مقاومت مردم و ترساندن آنها دستور داد تا صدری بسازند از آن کشتگان یعنی اجساد کشتگان را روی هم انباشتند واز آن کشته ها تکیه گاه ها ساختند و ربیع این زیاد بر شد بروی آن نشست بدین ترتیب اعراب بر سیستان مسلط شدند و قرار شد هر سال هزار هزار درهم و هزار وصیف(پسر بچه)به اعراب مالیات دهند.

در حمله ی اعراب به ری مردم مقاومت بسیار کردند بطوری که مغیره سردار عرب یک چشم خود را از دست داد و چندان از آنه کشته شد که کشتگان را با نی شمارش کردند و غنیمتی که نصیب اعراب شد به اندازه ی مداین بود.

در حمله ی اعراب به آذربایجان و همدان و خراسان نیز مردم مقاومت بسیار از خود نشان دادند و بقول طبری در جنگ همدان چندان از پارسیان کشته شد که در شمار نبود

در حمله به شاپور مردم مقاومت بسیار کردند بطوری که عبیدا سردار عرب به سختی مجروح شد و هنگام مرگ وصیت کرد که تا به خونخواهی او مردم شاپور را قتل عام کنند و سپاهیان عرب نیز همین کردند.

در حمله به سرخس سپاهیان عرب همه ی مردم به جز صد نفر را کشتند .

در حمله به نیشابور مردم امان خواستند و اعراب قبول کردند اما چون از مردم شهر کینه داشتند به قتل و غارت مردم پرداختند بطوری که آن روز از وقت صبح تا عصر می کشتند و غارت می کردند.

در حمله ی اعراب به گرکان مردم به سختی جنگیدند بطوری که سعید ابن عاص سردار عرب از ترس نماز خوف خواند پس از مدت ها پایداری و مقاومت مردم گرگان امان خواستند و سعید ابن عاص سردار عرب قسم خورد که یک تن از آنان را نکشد و همه ی مردم گرگان را کشت به جز یک تندر توجیح نقض عهد خویش گفته بود من فقط قسم خوردم یک تن را نکشم.

پس از فتح استخر مردم سر به شورش برداشتند و حاکم عرب شهر را کشتند اعراب مسلمان مجبور شدند برای بار دوم شهر را محاصره کنند مقاومت مردم به قدری زیاد بود که عبدالله ابن عاص سردار عرب را سخت هراسان خشمگین ساخت بطوری که سوگند خورد چندان از مردم شهر بکشد و خون براند.وپندان که بکشت خون نمی رفت و آب گرم ریختند که بشست و رفت و عده ی کشتگان چهل هزار کشته بود.

پس از فتح ری مردم بارها بر علیه عمر و عثمان شورش کردند مردم آذربایجان نیز شورش های متعددی در آذربایجان رخ داد و ولیدابن رعدد به سرکوب آنان رفت مردم خراسان فارس و دارابگرد نیز طغیان کردند

مردم دیلمستان طبرستان و گیلان حدود 250 سال در برابر اعراب پایداری کردند در زمان عثمان سعید ابن عاص بسوی طبرستان راهی شدند

یکی از اسیران ایرانی جنگ نهاوند به نام فیروز ایرانی هر اسیر کوچک و بزرگ ایرانی را که در مدینه می دید دست بروی سر آن می کشید و می گفت عمر جگر من را خورد همین فیوز ایرانی با کشتن عمر عامل حمله به ایران سر انجام انتقام گرفت جشن عمر سوزان در بسیاری از ولایات ایران امروزه یاد آور کینه ی ایرانیان نسبت به عمر است.

قرار داد عمر با جریر بر سر غنائم ایران
هنگام جنگ با عراق جریر بن عبدالله نزد عمر آمد ورفتن به جنگ را مشروط به اختصاص ربع غنائم برای خود و گروهش نمود وعمر این شرط را پذیرفت.آنگاه به جانب عراق رهسپارشد
فتوح البلدان بلاذری صفحه ی ۲۵۳وتاریخ واقدی وتاریخ طبری وتاریخ ابن اثیر
دستور پیامبر به علی بن ابی طالب درباره ی عرضه ی اسلام قبل از جنگ
مولای متقیان فرموده اند:هنگامی که رسول خدا(صلی الله علیه وآله وسلم)مرا به جانب یمن اعزام کرد فرمود:ای علی مبادا با احدی جنگ کنی مگر اینکه اول اسلام را به او عرضه کرده باشی قبل از دعوت به اسلام با احدی جنگ مکن.به خدا قسم اگر خداوند به دست او یک نفر را به راه راست هدایت کند اجر وپاداش آن برای تو بهتر وگرانبهاتر از هرچیزی است که خورشید از هنگام طلوع تا غروب برآن بتابد وتو برآن ولایت داشته باشی
یا علی اگر خداوند به واسطه ی تو یک نفر را هدایت کند مزد و پاداش آن برای تو بهتر وارزشمند تر از دنیا و آنچه در آن است می باشد
این بود نمونه ی کوچک از توصیه های پیامبر به نیروهای اعزامی جهت جنگ با کفار ومشرکین که تاکید فرمودند تمام توان خود را مصروف هدایت وارشاد بندگان خدا بنمایید وکمترین اشاره ای به امور مادی وغنائم نفرمود
اما عمر بن خطاب سپاهیانش را به غنائم آل کسری ترغیب می کند وبا فرماندهانش قرار دادغنائم می بندد.

حال یک پرسش از جوانان پیرو حقیقت
همان طور که به طور مستند ومستدل معلوم شد فتوحات عمر بر محوریت ذخارف دنیا ومطامع مادی بوده واسلام وقرآن در حاشیه ی آن بوده است حال باز هم می گویید که اسلام ایرانیان مرهون ومدیون شمشیر امثال عمربن خطاب می باشد؟
بلایی که بر سر ایرانیان آورده شد تاریخ یاد ندارد
سعید بن مرزبان نقل کرده مردی از قبیله ی عنبس که درجنگ عمر با ایرانیان شرکت داشت برایم تعریف کرد که در آن روز (جنگ با ایرانیان)بلا ومصیبتی برمردم ایران وارد شد که تاکنون هیچ قوم وملتی به آن مصیبت گرفتار نشده اند. بعد از اینکه لشکر ایران شکست خورد و به دست سپاه عمر گرفتار شدند کارشان به آنجا رسید که.یکی از سپاهیان عمر یک ایرانی را نزد خود می طلبید وقتی پیش می آمد اسلحه ی او را می گرفت وبا همان اسلحه او را می کشت!وباز بالاتر از این بالاتر برایت بگویم:(بلا ومصیبت ایرانیان از دست سپاهیان عمر بن خطاب به آنجا رسید که) سپاهیان عمر دونفر ایرانی را فرا می خواندند وبه یکی دستور می دادند رفیقش را بکشد
تاریخ الامم والملوک طبری جلد۴ صفحه۱۳۵

یك سند تاریخی-

 آنچه برای آگاهی هم وطنان ارجمند ایرانی در ذیل می آید متن ترجمه نامه عمر خلیفه دوم به یزدگرد سوم ساسانی و پاسخ یزدگرد به عمر می باشد. نسخه اصلی این نامه ها در موزه لندن نگهداری می شود. زمان نگاشته شدن این نامه ها مربوط می شود به پس از جنگ قادسیه و پیش از جنگ نهاوند که حدوداً چهار ماه به طول انجامید .

نامه عمر به یزگرد:

از عمر بن الخطاب خلیفه مسلمین به یزدگرد سوم شاهنشاه پارس

یزدگرد، من آینده روشنی برای تو و ملت تو نمی بینم مگر اینکه پیشنهاد مرا بپذیری و با من بیعت کنی. تو سابقا بر نصف جهان حکم می راندی ولی اکنون که سپاهیان تو در خطوط مقدم شکست خورده اند و ملت تو در حال فروپاشی است. من به تو راهی را پیشنهاد می کنم تا جانت را نجات دهی.

شروع کن به پرستش خدای واحد، به یکتا پرستی، به عبادت خدای یکتا که همه چیزرا او آفریده. ما برای تو و برای تمام جهان پیام او را آورده ایم، او که خدای راستین است.

از پرستش آتش دست بردار و به ملت خود فرمان بده که آنها نیز از پرستش آتش که خطاست دست بکشند، بما بپیوند الله اکبر را پرستش کن که خدای راستین است و خالق جهان.

الله را عبادت کن و اسلام را بعنوان راه رستگاری بپذیر. به راه کفر آمیز خود پایان بده و اسلام بیاور و الله اکبر را منجی خود بدان.

با این کار زندگی خودت را نجات بده و صلح را برای پارسیان بدست آر. اگر بهترین انتخاب را می خواهی برای عجم ها ( لقبی که عربها به پارسیان می دادند بعمنی کودن و لال) انجام دهی با من بیعت کن.

الله اکبر
خلیفه مسلمین
عمربن الخطاب

نامه یزگرد به عمر:

از شاه شاهان، شاه پارس، شاه سرزمینهای پرشمار، شاه آریایی ها و غیر آریایی ها، شاه پارسیان و نژادهای دیگر از جمله عربها، شاه فرمانروایی پارس، یزدگرد سوم ساسانی به عمربن الخطاب خلیفه تازیان ( لقبی که پارسیان به عربها می دهند به معنی سگ شکاری )

به نام اهورا مزدا آفریننده زندگی و خرد

تو در نامه ات نوشته ای می خواهی ما را به راه راست هدایت کنی، به راه خدای راستینت، الله اکبر، بدون اینکه هیچگونه آگاهی داشته باشی که ما که هستیم و چه را می پرستیم.

این بسیار شگفت انگیز است که تو لقب فرمانروای عربها را برای خودت غصب کرده ای آگاهی و دانش تو نسبت به امور دنیا به همان اندازه عربهای پست و مزخرف گو و سرگردان در بیابانهای عربستان و انسانهای عقب مانده بیابان گرد است.

مردک، تو به من پیشنهاد می کنی که خداوند یکتا را بپرستم در حالیکه نمی دانی هزاران سال است که ایرانیان خداوند یکتا را می پرستند و روزی پنج بار به درگاه او نماز می خوانند. هزاران سال است که در ایران، سرزمین فرهنگ و هنر این رویه زندگی روزمره ماست.

زمانیکه ما داشتیم مهربانی و کردار نیک را در جهان می پروراندیم و پرچم پندار نیک، گفتار نیک، کردار نیک را در دستهایمان به اهتزاز درمی آوردیم تو و پدران تو داشتند سوسمار میخوردند و دخترانتان را زنده بگور می کردید.

شما تازیان که دم از الله می زنید برای آفریده های خدا هیچ ارزشی قائل نیستید ، شما فرزندان خدا را گردن می زنید، اسرای جنگی را می کشید، به زنها تجاوز می کنید، دختران خود را زنده به گور می کنید، به کاروانها شبیخون می زنید، دسته دسته مردم را می کشید، زنان مردم را میدزدید و اموال آنها را سرقت می کنید. قلب شما از سنگ ساخته شده است. ما تمام این اعمال شیطانی را که شما انجام می دهید محکوم می کنیم. حال با اینهمه اعمال قبیح که انجام می دهید چگونه می خواهید به ما درس خداشناسی بدهید؟

تو بمن می گویی از پرستش آتش دست بردارم، ما ایرانیان عشق به خالق و قدرت خلقت او را در نور خورشید و گرمی آتش می بینیم. نور و گرمای خورشید و آتش ما را قادر می سازد که نور حقیقت را ببینیم و قلبهایمان برای نزدیکی به خالق و به همنوع گرم شود. این بما کمک می کند تا با همدیگر مهربانتر باشیم و این نور اهورایی را در اعماق قلبمان روشن می سازد.

خدای ما اهورا مزداست و این بسیار شگفت انگیز است که شما تازه او را کشف کرده اید و نام الله را بر روی آن گذارده اید. اما ما و شما در یک سطح و مرتبه نیستیم، ما به همنوع کمک می کنیم ، ما عشق را در میان آدمیان قسمت می کنیم، ما پندار نیک را در بین انسانها ترویج می کنیم، ما هزاران سال است که فرهنگ پیش رفته خود را با احترام به فرهنگ های دیگر بر روی زمین می گسترانیم ، در حالیکه شما به نام الله به سرزمینهای دیگر حمله می کنید، مردم را دسته دسته قتل عام می کنید، قحطی به ارمغان می آورید و ترس و تهی دستی به راه می اندازید، شما اعمال شیطانی را به نام الله انجام می دهید. چه کسی مسئول اینهمه فاجعه است؟

آیا الله به شما دستور داده قتل کنید، غارت کنید و ویران کنید؟

یا اینکه پیروان الله به نام او این کارها را انجام می دهند؟ و یا هردو؟

شما می خواهید عشق به خدا را با نظامی گری و قدرت شمشیر هایتان به مردم یاد بدهید. شما بیابان گردهای وحشی می خواهید به ملت متمدنی مثل ما درس خداشناسی بدهید. ما هزاران سال فرهنگ و تمدن در پشت سر خود داریم، تو بجز نظامی گری، وحشی گری، قتل و جنایت چه چیزی را به ارتش عربها یاد داده ای؟ چه دانش و علمی را به مسلمانان یاد داده ای که حالا اصرار داری به غیر مسلمانان نیز یاد بدهی؟ چه دانش و فرهنگی را از الله ات آموخته ای که اکنون می خواهی به زور به دیگران هم بیاموزی؟

افسوس و ای افسوس ... که ارتش پارسیان ما از ارتش شما شکست خورد و حالا مردم ما مجبورند همان خدای خودشان را این بار با نام الله پرستش کنند و همان پنج بار نماز را بخوانند ولی اینکار با زور شمشیر باید عربی نماز بخوانند چون گویا الله شما فقط عربی می فهمد.(۱)

من پیشنهاد می کنم که تو و همدستانت به همان بیابانهایی که سابقا عادت داشتید در آن زندگی کنید برگردید. آنها را برگردان به همان جایی که عادت داشتید جلوی آفتاب از گرما بسوزند، به همان زندگی قبیله ای ، به همان سوسمار خوردن ها و شیر شتر نوشیدنها.

من تو را نهی نمی کنم از اینکه این دسته های دزد را ( ارتش تازیان) در سرزمین آباد ما رها کنی ، در شهر های متمدن ما و در میان ملت پاکیزه ما.

این چهار پایان سنگدل را آزاد مگذار تا مردم ما را قتل عام کنند، زنان و فرزندان ما را بربایند، به زنهای ما تجاوز کنند و دخترانمان را به کنیزی به مکه بفرستند. نگذار این جنایات را به نام الله انجام دهند، به این کارهای جنایتکارانه پایان بده.

آریایها بخشنده، خونگرم و مهمان نوازند، انسانهای پاک به هر کجا که بروند تخم دوستی، عشق ، آگاهی و حقیقت را خواهند کاشت بنابراین آنها تو و مردم تو را بخاطر این کارهای جنایتکارانه مجازات نخواهند کرد.

من از تو می خواهم که با الله اکبرت در همان بیابانهای عربستان بمانی و به شهرهای آباد و متمدن ما نزدیک نشوی ، بخاطر عقاید ترسناکت و بخاطر خوی وحشی گریت.

(۱): میدانید كه در زمانی كه پیامبر اسلام زنده بودند یك بار برای خسروپرویز نامه نوشتند و او را به اسلام دعوت كردند و قصد پیامبر هیچگاه جنگ با ایرانیان نبود اما عمر به زور شمشیر و به بهانه مسلمان كردن مردم هر جنایتی را مرتكب میشد. اگر یزدگرد پادشاه ایران در این قسمت از نامه اش اسلام را به سخره گرفته است بخاطر آن اعمال زشتی بود كه عمر و آن سپاهیانش انجام میدادند كه حضرت علی صلوات الله علیه هرگز نه خودش و نه فرزندانش این سپاهیان به ظاهر مسلمان را همراهی نكردند و آنگاه كه سپاهیان عمر دختر یزدگرد را به اسارت گرفتند و به مدینه بردند عمر قصد داشت تا او را مانند اسرای دیگر به عنوان كنیز بفروشد كه علی آن شیرمرد عرب مانع این كار شد و فرمود كه شاهزادگان هیچگاه قابل خرید و فروش نیستند او را به حال خودش بگذارید تا خود شوهرش را انتخاب كند و شهربانو دختر یزدگرد امام حسین را به عنوان شوهرش برگزید.

...پس از شكست یزدگرد دو دختر از او اسیر كرده به مدینه آوردند زنان مدینه به تماشاى آنها مى آمدند ایشان را وارد مسجد پیغمبر صلى الله علیه و آله كردند عمر خواست صورت شهربانو را باز كند تا مشتریان تماشا كنند شهربانو زیردست او زده گفت : ((بپارسى )): صورت پرویز سیاه باد، اگر نامه رسول خدا را پاره نمى كرد دخترش به چنین وضعى دچار نمى شد. عمر چون زبان او را نمى فهمید خیال كرد دشنام مى دهد تازیانه از كمر كشید تا او را بزند، گفت : این دخترك مجوس مرا دشنام مى دهد.
امیرالمؤ منین علیه السلام پیش آمده فرمود آرام باش او به تو كارى ندارد جد خود را دشنام مى دهد گفته شهربانو را برایش ترجمه كرد، عمر آرام گرفت .
به نقل دیگر عمر خواست آنها را در معرض فروش قرار دهد حضرت امیر علیه السلام فرمود: (ان بنات الملوك لا تباع ولو كانوا كفارا) دختران پادشاهان به فروش نمى رسند اگر چه كافر باشند لكن ایشان را اجازه دهید هر كس را كه خواستند از مسلمین انتخاب نمایند آنگاه یکی از آن دو را  به ازدواج آن شخص ‍ درآورده و مهریه او را از بیت المال از سهم همان مرد محسوب كنید. شهربانو را كه به اختیار خود گذاشتند از پشت سر دست بر شانه امام حسین علیه السلام گذارد گفت : اگر به اختیار من است این پرتو درخشان و این مهر تابان را انتخاب كردم ، با سیدالشهداء ازدواج كرد از آن بانوى محترمه حضرت زین العابدین علیه السلام متولد شد.

به نقل از ریاحین الشریعه ج 3 ص۱۴

همین فتوحاتی که این همه اهل سنت به آن بها می دهند و مباهات می کنند، یکی از بدعت های است که ایشان وارد دین مبین اسلام کرد و دینی را که خداوند دین رحمت، عطوفت، دوستی و مهربانی، و پیامبرش را رحمت اللعالمین معرفی می کند ، عمر بن الخطاب این دین را دین شمشیر و سر نیزه، معرفی کرد.
به جرأت می توان گفت که همین فتوحات، یکی از موانعی بود که سرعت پیشرفت اسلام را در سراسر جهان گرفت؛ زیرا جناب عمر بن الخطاب و فرماندهان او در این جنگ‌ها جنایاتی را مرتكب شدند كه مردم را از دین اسلام منزجر و متنفر كرد . عمر تنها كاری كه كرد سر زمین‌های مردم را فتح كرد ؛ اما قلوب مردم را از دین اسلام منزجر كرد. و هنوز که هنوز است، غیر مسلمان، دین مبین اسلام را دین شمشیر و مسلمان را خونریز و خونخوار می شناسند.
بدون شك تمامی جنگ‌های رسول خدا با مشركان، یهودیان و ... به این دلیل بوده است كه آن‌ها یا به محدودۀ اسلام تجاوز كرده بودند و یا عهد و پیمانی را که میان رسول خدا و آن ها بسته شده بود ، نقض می کردند .
به عبارت دیگر: رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم برای مسلمان كردن دیگران هیچ گاه با آن ها نجنگید و خون کسی را نریخت. هیچ‌گاه پیامبر اسلام شروع كنندۀ جنگ نبوده است اما عمر بن الخطاب چه كرد ؟

الف: جنگ ذات العیون :
در جنگ فتح الانبار، خالد بن ولید، از فرماندهان عمر بن الخطاب به تیر اندازان خود دستور داد كه چشمان مردم را هدف بگیرند و آنان در آن روز هزار نفر را كور كردند ؛ تا حدی كه این جنگ به جنگ «ذات العیون» معروف گشت.
ابن اثیر در الكامل می‌نویسد :
وقتی كه شهر انبار فتح شد، خالد مأمور سر و سامان دادن به آن شهر شد ( این شهر از آن جهت انبار نامیده می‌شد كه محل ذخیره مواد غذائی بود ) ولی پیشاپیش لشكریان ولی شخصی بود به نام اقرع بن حابس كه به مجرد رسیدن به شهر، اطراف آن را محاصره كرد و آتش جنگ را شعله‌ور ساخت. او مردی كم صبر بود، تیر اندازان را جلوی لشكر گذاشت و دستور داد تا چشم‌های مردم را هدف بگیرند و خود او نیز اولین تیر را رها كرد و آنان به دنبال او چشم‌ها را مورد هدف قرار دادند كه حدود هزار چشم هدف تیر قرار گرفت . از این رو ، این واقع «ذات العیون » نام گرفت.


پاسخ اهل سنت:
ببینیم شیعه کجا دروغ گفته
اول بگویم از کجا میدانستم که دروغ گفته؟!
ملی گراها ، در تاریخ گشتند و تمام بی رحمی اسلام بخیال خودشان را ردیف و ذکر کردند و این در میانشان نبود زیرا ناسیونالیست ها عاقل تر از شیعه هستند و میدانند دروغگو آخر رسوا میشود !
ما کاملآ به روش شیعه در ایجاد شبهه آگاهیم، آنها متن اصلی را نصفه مینویسند یا غلط معنی میکنند اما باز برای اطمینان به اولین آدرسی که داد رجوع کردیم :
در متن اصلی دیدیم حادثه در میدان جنگ بود که چشم دشمن را هدف قرار میدادند (چون دشمنان زره پوشیده بودند )
جمله را بخوانی میبینی, بعدش نوشته کفار درخواست صلح کردند پس اسیر نبودند و در حالت جنگ چشم هایشان هدف قرار گرفت پس شیعه دروغ میگوید بینید نوشته شیعه را:
«ذكر فتح الأنبار ثم سار خالد على تعبیته إلى الأنبار ، وأنما سمی الأنبار لأن أهراء الطعام كانت بها أنابیر ، وعلى مقدمته الأقرع بن حابس . فلما بلغها أطاف بها ، وأنشب القتال ، وكان قلیل الصبر عنه وتقدم إلى رماله أن یقصدوا عیونهم فرموا رشقا واحدا ، ثم تابعوا فأصابوا ألف عین ، فسمیت تلك الوقعة ذات العیون . »
وقتی كه شهر انبار فتح شد ، خالد مأمور سر و سامان دادن به آن شهر شد ( این شهر از آن جهت انبار نامیده می‌شد كه محل ذخیره مواد غذائی بود ) ولی پیشاپیش لشكریان شخصی بود به نام اقرع بن حابس كه مجرد رسیدن به شهر، اطراف آن را محاصره كرد و آتش جنگ را شعله‌ور ساخت . او مردی كم صبر بود، تیر اندازان را جلوی لشكر گذاشت و دستور داد تا چشم‌های مردم را هدف بگیرند و خود او نیز اولین تیر را رها كرد و آنان به دنبال او چشم‌ها را مورد هدف قرار دادند كه حدود هزار چشم هدف تیر قرار گرفت. از این رو، این واقع «ذات العیون » نام گرفت .
الكامل فی التاریخ ، ابن الأثیر ، ج 2 ، ص 394 .

و حالا ببینید نوشته کتاب را «ذكر فتح الأنبار»
«ثم سار خالد على تعبیته التی خرج فیها من الحیرة إلى الأنبار، وإنما سمی الأنبار لأن أهراء الطعام كانت بها أنابیر، وعلى مقدمته الأقرع بن حابس. فلما بلغها أطاف بها وأنشب القتال، وكان قلیل الصبر عنه، وتقدم إلى رماته وأوصاهم أن یقصدوا عیونهم فرموا رشقاً واحداً ثم تابعوا فأصابوا ألف عین، فسمیت تلك الوقعة ذات العیون. وكان على من بها من الجند شیرزاد صاحب ساباط، فلما رأى ذلك أرسل یطلب الصلح على أمر لم یرضه خالد، فرد رسله ونحر من إبل العسكر كل ضعیف وألقاه فی خندقهم، ثم عبره، فاجتمع المسلمون والكفار فی الخندق،.......»
ماجرای فتح شهر انبار
(پس از ان (پس از فتح حیره) خالد از راهی که حیره را به شهر انبار وصل میکرد بسوی انبار حرکت کرد ( این شهر از آن جهت انبار نامیده می‌شد كه محل ذخیره مواد غذائی بود ) ولی پیشاپیش لشكریان ولی شخصی بود به نام اقرع بن جابس كه مجرد رسیدن به شهر ، اطراف آن را محاصره كرد و آتش جنگ را شعله‌ور ساخت . او بیصبرانه در پی فتح شهر انبار بود، تیر اندازان را جلوی لشكر گذاشت و دستور داد تا چشم‌های مردم را هدف بگیرند و خود او نیز اولین تیر را رها كرد وسربازانش به دنبال او، چشم‌ها را مورد هدف قرار دادند كه حدود هزار چشم هدف تیر قرار گرفت . از این رو ، این واقع «ذات العیون » نام گرفت .
و در سپاه شیرزاد ، جناب کلانتر سابات نیز بود او که این را دید( که چشم ها هدف قرار میگیرد ) پس نماینده ای برای صلح فرستاد که خالد شرایطش را قبول نکرد و نماینده را برگرداند و سپس خالد دستور داد که شترهای ضعیف را بکشند و در خندق بیاندازند تا خندق پر شد سپس ازلشکرخالد داخل خندق شد و لشکر کفر و اسلام در خندق به جنگ پرداختند ......)

همانطور که دیدید شیعه داستان را اینطور ترجمه کرده که شهر فتح شده بود و پس از فتح شهر مسلمانها هزار چشم را هدف قرار دادند!!!!!
در حالیکه این در میدان جنگ بود و و در میدان جنگ ،تک تیراندازان حق هر کاری را دارند ،خصوصا اگر دشمن سر تا پا زره پوشیده باشد !!
این است شیعه!! که بی شرمانه متون را عوض میکند تا اسلام را بد معرفی کند و مجوسی ها را خوب!
این است آیت الله قزوینی!
این است حوزه علمیه قم و نجف !
حرف دیگر ما این است که خواننده خود قضاوت کند و ببیند علمای شیعه چگونه دروغ و تحریف متون را مذهب خود قرار داده اند

حالا دنباله حرفهای آنها را بخوانید:
میگوید :
ب : جنگ طالقان :
در این جنگ ، فرماندهان به ظاهر مسلمان، چنان جنایتی را مرتكب شدند كه در طول تاریخ سابقه نداشته است ؛ حتی چنگیز و اسكندر هم چنین جنایاتی را مرتكب نشده‌اند .
ابن اثیر در الكامل می‌نویسد :
الكامل فی التاریخ ، ابن الأثیر ، ج 4 ، ص 545 .
قتیبه از فرماندهان نظامی به نیشابور و شهر‌های دیگر نامه نوشت كه به لشكر او بپیوندند و آنان قبل از رسیدن او به طالقان به او پیوستند . نیزك ( یك از غلام‌های حاكم طالقان ) اقدام به خلع قدرت حاكم كرده بود. وقتی كه قتیبه به آن‌جا رسید با مردم درگیر شد و حمام خون به راه انداخت و انبوهی از مردم را به قتل رساند و صفی از مردم را به طول چهار فرسخ به دار آویخت .
چهل فرسخ مردم را را به صف كردند و همۀ آن‌ها را اعدام كردند !!! جل الخالق ! عجب جنایتی !! حالا خودتان ماشین حساب به دست بگیرید و حساب كنید كه چند نفر در این روز كشته شده است ؟
هر فرسخی تقریبا 6 كیلومتر ، هر كیلومتری ، هزار متر . اگر در هر متر دو نفر ایستاده باشند ، چند نفر كشته شده است ؟
ج : جنگ گرگان :
در این جنگ هم جنایت عظیمی اتفاق افتاد . غیر مسلمان ، از فرمانده به ظاهر مسلمان درخواست كردند كه ما درهای شهر را بر روی شما می‌گشاییم ، به شرطی كه حتی یك نفر از ما كشته نشود ؛ اما لشكریان خلیفه چه كردند ؟ بلی ، همه را كشتند جز یک نفر و گفتند كه ما گفته بودیم كه یك نفر از شما را نمی‌كشیم .!!!

ابن اثیر در الكامل می‌گوید :
الكامل فی التاریخ ، ابن الأثیر ، ج 3 ، ص 110 .
به گرگان وارد شدند و با گرفتن 200 هزار دینار با آنان مصالحه كردند . سپس به اطرافه طمیسه كه شهری در كنار ساحل دریا و بعد از گرگان واقع و جزو مازندران بود ، رفتند . با مردم آن‌جا جنگ كردند . نماز خوف كه حذیفه كه كیفیت خواندن آن را می‌دانست خوانده شد و با آنان نیز به مقابله برخواستند و سعید با شمشیر بر سر مردم كوبید كه از زیر بغل او درآمد و آنان را محاصره كردند . آنان درخواست امان كردند كه به آنان این امان دده شد تا كسی از آنان را نكشند و لذا قلعه را باز كردند؛ ولی آنان همه را كشتند به جز یك مرد . سپس آن‌چه كه در قلعه بود تصرف كردند .

جل الخالق !!! آن‌ها از فرمانده دین عطوفت و مهربانی ، امان خواسته بودند ، با چه مجوزی به آن‌ها امان دروغ داده شد ؟ با چه مجوزی عهد خود را شكستند ؟ ، با چه مجوزی همۀ آن‌ها را كشتید ؟ اگر واقعاً مستحق قتل عام بودند، با چه مجوزی آن یك نفر را باقی گذاشته شد ؟ !
آیا در زمان پیامبر چنین جنایتی سابقه داشته است ؟ پیامبر اسلام از بدترین دشمنان خود خود گذشت و آن روز كه بر آن‌ها مسلط شد همه را را آزاد كرد ؛ اما مسلمانان چه كردند ؟!
آیا به چنین فتوحاتی می توان مباهات کرد ؟ معاذ الله !
د : جنگ فلسطین :
در این جنگ ، بازهم جنایت عظیم دیگری اتفاق افتاد كه حقیقتاً از كافر زندیق هم سر نمی‌زند؛ چه رسد به كسی كه خود را خلیفۀ خدا در روی زمین می‌داند .
ابن اثیر در الكامل نقل می‌كند :
مروان ، رماحس بن عبد العزی الكنانیس را بر فلسطین گماشت و او بر ثابت پیروز گشت و بعد از دو ماه در حالی كه به زنجیر بسته شده بود ، او را نزد مروان فرستاد ، دست‌ها و پاهای او و سه فرزندش را قطع كرد و به دمشق فرستاد . در شهر دمشق آنان را در ورودی مسجد قرار دادند .
در كجای قرآن گفته شده است كه باید دست و پای مردم را قطع كرد ؟! مگر نه این است كه مثله کردن دشمن حرام است ؟!
هـ : تمام مردم شهر را كشتند :
ابن كثیر در البدایة و النهایة نقل می‌كند :
آن‌گاه عبد الله و اصحابش را محكم بست و همه یك صدا تكبیر گفتند. آنان را به طرف شهر بردند. سپس اعراب از ناحیۀ دیگر شهر تكبیر گفتند و مردم شهر در حیرت ماندند و راه فرار را از دهای كه به طرف دجله بود در پیش گرفتند و با ایاد و نمر و تغلب برخورد كردند و آن را به شكلی فجیع كشتند. عبد الله بن معتم با یارانش از در دیگری وارد شد و همه اهل شهر را كشت و كسی از اعراب ایاد ، تغلب و نمر سالم نماند ، مگر این كه اسلام آورد .
كلاه خود را قاضی قرار بدهید و قضاوت كنید كه آیا چنین بی‌رحمی‌های از مسلمانان كه دینشان دین رحمت و پیامبرشان پیامبر رحمت است ، انتظار می‌رود ؟
حال ببنید كه عمر ، پیامبر اسلام را که خداوند او را رحمت اللعالمین معرف کرده بود، چگونه به جهانیان معرفی كرده است . تعجبی ندارد كه پاپ می گوید : دین اسلام را دین شمشیر است . شاید او هم این روایات را دیده باشد ؟!
سؤال ما از دوستان اهل سنت این است که : خداوند در كجای قرآن گفته است كه اگر كسی اسلام را قبول نكرد ، چشمانش را کور کنید ؟! آیا چنین اعمالی در زمان رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم سابقه داشت یا از بدعت‌های عمر بوده است ؟